La pèira d'azard

La Pèira d’azard, inicialament publicat en 1990, obtenguèt lo prèmi Paul Froment a sa parucion. Dins lo silenci de son ostal d’Ardecha, un òme s’atissa a deschifrar una lausa gravada de letras etruscas qu’a descobèrta per còp d’astre. A l’Edat Mejana, endacòm mai dins la montanha vivaresa, al fons de son abadiá, un monge s’esperfòrça de metre en vèrses un manuscrit latin per n’esconjurar lo messatge diabolic. En Ardecha totjorn, a mand de quitar l’òme qu’aima, una jove femna se clina sus sa vida per temptar de s’explicar las rasons de sa partença. Tres narrators victimas de lor pròpri tèxte, tres parlars occitans alunhats dins l’espaci o lo temps, tres biaisses de contar. Per un roman unic, quista d’identitat sus qualques camins del lengatge e de l’azard.